سکوت و آرامش

انسان گاهی اوقات باید خودش را بردارد و ببرد به جایی که کسی نباشد

خودش را مرور کند

رفتارهایش را

گوش هایش را از شنیدن هر نوع نظر و قضاوتی به دور کند

تنهایی و سکوت را یاد بگیرد و روی مشکلاتش در فضایی آرام فکر کند

آنگاه تصمیم هایش را بگیرد

 

آدم باید خیلی مراقب باشد، مراقب زبانش که مبادا رنج هایش را افشا کند. رنج ها گنج های ما هستند

آدم باید روابطش را به دور از نظر دیگران نگه دارد. اگر دچار رفتارهایی ناشی از نظر دیگران شدیم، کارمان تمام است.

مراقب باشیم مستقل از نظر دیگران برای زندگی مان و روابط مان تصمیم بگیریم.

و تا میتوانیم به ضرورت حرف نزنیم. آدم ها ما را از راه منحرف میکنند و ناخواسته ما را به بیراهه میبرند، چون آنها از روزنه خود زندگی ما را میبینند و نه حقیقت ها را

 

سکوت پلی به سوی آرامش است.