اول سلام
این روزها هوا سرد است اما نه به سردی اندوهی که آدمیزاد گاه دچارش می‌شود
این سرما را با لباس گرمی یا گرم کننده ای میتوان مداوا کرد، اما امان از سرمایی که از حسرت و غفلت ها در تن آدمی به جا می ماند. پس مراقب باشیم گرمای آرامش را با غفلتی از دست ندهیم که جهان سخت مبتلا شده به هوای مه آلود افکار
خیلی وقت است نه می نویسم و نه انتشار کتاب های مطالعه شده را انجام میدهم.
دعایم کنید ای فصل از زندگی را به اتمام برسانم که نفس گیر شده این تامل های مهندسی
عوارض کرونا فقط ضعیف شدن بدن انسان، سخت‌تر نفس کشیدن نسبت به قبل، برهم خوردن هورمون‌ها و غیره نیست. کمی عمیق‌تر باید به قصه کرونا نگاه کنیم. کرونا منجر شد که تلفن‌های همراه هوشمند به بهانه آموزش مجازی به زندگی کودکان ما ورود پیدا کنند. حضور در شاد، روبیکا و شبکه‌های مشابه، کم‌کم کودکان و نوجوانان ما را ساعت‌های زیادی پشت صفحه‌های رنگی نگه داشت و اما این روند با کاهش التهاب کرونا همچنان افزایشی است. روندی که در صورت ادامه داشتن آن آسیب‌های روانی و جسمانی بالایی به نسل آینده ما خواهد زد.
تیفانی شلین در کتاب 6/24 خود نوشته است که طبق تحقیقات انجام شده‌ای «هر لحظه‌ای که ما به چشمان بچه نگاه می‌کنیم، سیناپس‌هایی در مغز بچه خلق می‌کنیم که برای پیام‌هایی همانند عشق، امنیت و ارتباط برقرار کردن با انسان‌های دیگر بسیار حیاتی هستند. ارتباط چشمی برای توسعه دستگاه عصبی سالم بسیار واجب است و رشد میلین را تحریم می‌کند که باعث می‌شود، بچه بتواند اطلاعات را پردازش کند و انتقال دهد». او در بخش دیگری از کتاب بیان کرده است که «طبق یک تحقیق 23 دقیقه طول می‌کشد تا یک نفر که سرکارش حواسش به چیزی مثل گوشی پرت شده است، بتواند دوباره روی کارش متمرکز شود-ما داریم وقت زیادی را از دست می‌دهیم».
حالا تصور کنید، عدم رشد کافی در ذهن کودکان ما در اثر استفاده بسیار زیاد از تلفن‌های همراه هوشمند و از رفتن تمرکز آنها از یک‌سو و ورود ناخواسته آنها در اثر کنجکاوی به فضاهایی که خوانندگانی از واژه‌های جنسی در آن زیاد استفاده میکنند، چه پیامدهای ناخواسته اجتماعی و فرهنگی را به‌دنبال خواهد داشت.
به‌خاطر دارم در سفر اخیر خود به کشور رومانی، یکی از همکاران اوکراینی من، نوزاد 10 ماهه خودش را به دفتر کارمان آورده بود. زمانی که من می‌خواستم ویدیو یک پنگوئن را به نوزاد او نشان بدهم. این همکار من، سریع صفحه تلفن همراه مرا خاموش کرد و موبایل را پنهان کرد و گفت: «ما نمی‌خواهیم دخترمان در این سن موبایل نگاه کند چون برای او خوب نیست و در صورت یکبار دیدن، برای او جذابیت پیدا می‌کند و بعد در خانه بهانه تلفن‌همراه می‌گیرد و سراغ موبایل‌های ما می‌آید و این برای سلامتی و رشد او خوب نیست».
من از این رفتار مسئولانه این پدر و مادر واقعا لذت بردم و درس عملی بزرگی را یاد گرفتم. پدر و مادر شدن گاه تا این اندازه سخت است که باید حواست به تمام جوانب رشد فرزندت باشد.
حالا که تب کرونا آرام گرفته و پیش از تشدید استفاده بیش از اندازه کودکان‌مان از تلفن‌های همراه هوشمند، باید به فکر پیدا کردن چاره اساسی و ایفای نقش مسئولانه باشیم.
دوستی داشتم اهل شعر و نویسندگی که این شعر اخوان ثالث را با خط زیبایش در دوران دبیرستان برایم نوشت و هنوز هم آن را به یادگار دارم.
این روزها چقدر این شعر برایم رنگ و بوی دیگری دارد.
«لحظه دیدار نزدیک است
باز من دیوانه‌ام، مستم
باز می‌لرزد، دلم، دستم
بازگویی در جهان دیگری هستم
های! نخراشی به غفلت
گونه‌ام را، تیغ!
های! نپریشی صفای
زلفکم را، دست!
آبرویم را نریزی، دل!
ای نخورده مست!
لحظه دیدار نزدیک است»
اول سلام خدمت شما
دوم بریم در مورد یه کتاب خوب با هم حرف بزنیم.
همه ما برامون پیش اومده که دچار انواع و اقسام شکست ها بشیم، چه شکست وسط یه بازی، چه شکست مالی، چه شکست عاطفی و هزار و یک نوع شکست دیگه. اما به نظرتون چطور میشه از دل این شکست بیرون بیایم و ادامه مسیر زندگی رو بهتر طی کنیم؟
همینطور که تو باغ کتاب قدم می زدم، چشمم به این کتاب « خرد شکست» افتاد. حقیقتش منم این روزها دچار شکست های مختلف شدم و درونم پر شده از انواع و اقسام احساسات مختلف از حس گناه گرفته تا خشم، نفرت، شرم، اندوه و ... .
نویسنده همون شروع کتاب، حرف خوبی میزنه، میگه: «باید بفهمیم چطور شکست خوردیم که بفهمیم چطور موفق خواهیم شد» و بعد یه جای دیگه کتاب میزنه تو خال و میگه «شکست واقعی، شاید پی نبردن باشد». راست میگه، نه؟
یه جایی یادمه خونده بودم که زندگی ما رو مدام تو مسیر یه اشتباه قرار میده و تا زمانی که اصلاح نکنیم، خودمون رو هی تکرار و تکرار میشه تا بالاخره اون اشتباه تموم بشه.
این کتاب حرف های قشنگی داره، یه جا تو بحث شکست های عاطفی هم حرف نغزی میزنه و میگه «تجربه شما از شکست شخصی است و باید تا حد امکان از قضاوت دیگران دور بماند. برداشت دیگران به خاطر موانع عاطفی، فرهنگی، خانوادگی و کاری شان تحریف شده است و همیشه بهترین معیار برای زندگی شما نخواهد بود. در این زمانه تلاش برای جمع کردن لایک، سعی کنید تا حد امکان احساسات خود درباره شکست را از ارزیابی دیگران نسبت به آن رها کنید، هر چقدر هم که سخت به نظر برسد». خیلی این تیکه کتاب قابل تامله، چه بسا واکنش های ما بعد از شکست، به ویژه عاطفی به دلیل همون قضاوت های نابجا دیگران، بدتر شده باشه. پس یادتون بمونه وقتی شکست خوردید، شکست رو اول در درون خودتون و بی طرفانه بررسی کنین و بهایی به قضاوت و نظر اطرافیان ندین، چون هر چقدر هم که بخوان، باز در موقعیت شما نبودن.
کتاب خوبیه. من ازش یاد گرفتم، یه مقدار فعلا بی طرفانه تمام شکست هاموو بررسی کنم و به خودم زمان بدم که درون خودم حلش کنم و با این توصیه های باب شده امروزی پا نشم یهو بگم، الان یهو خوبم. گاهی یه سری چیزها یه مدت زمان میخواد.
این کتاب یه سری اصول هفت گانه با کلی مثال عینی گفته و چاپ اولش هم هست. بهتون خوندنش رو توصیه میکنم. یه کتاب کم حجم و خوندنی
مراقب خودتون و خوبی هاتون باشین
ارادتمند: پرستو
