سخن و سکوت

انسان هر چه می‌کشد از زبان خویش می‌کشد. این زبان که گاه اگر سخن بگوید خیر کثیر را رقم می‌زند و گاه اگر سکوت آرامش را به ارمغان می‌آورد. حال بسته به فهم و تدبیر ماست که بدانیم کی و کجا سخن بگوییم و کجا سکوت کنیم. آیت الله مجتبی تهرانی در کتاب سخن و سکوت به خوبی معنای سخن و گفتار را بیان کرده اند و در ادامه برتری سخن بر سکوت و زمان های برتری سکوت بر سخن را بیان کرده اند. سخن خیر از سکوت خیر بهتر است و سکوت شر از سخن شر بهتر، چرا که اثر سخن شر چند برابر سکوت شر است.

با خواندن این کتاب تازه می‌توان فهمید چه بخش عمده‌ای از حرف‌های ما باطل و بیهوده است و چه بسا این سخن‌های دنیایی اثر مضری بر روح و روان ما باقی گذاشته است. خواندن این کتاب را به شما توصیه می‌کنم. قیمت مناسبی هم دارند.

به امید آنکه بیاموزیم چه زمان سخن خیر داشته باشیم و چه زمان سکوت خیر.

 

 

فلسفه تنهایی

لارنس در کتاب «فلسفه تنهایی» می‌نویسد که: "اگر نتوانید خود را به فرمان آورید. در تنهایی هم می‌شود به خطا رفت، همچنان که در همراهی"

لارنس به معنا کردن تنهایی و خلوت و مباحث از این دست در این کتاب می‌پردازد. کتاب قابل تامل و زیبایی است و به شما نگاه تازه ای را به تنهایی می‌بخشد. ارزش چند بار خواندن را هم دارد.

او به خوبی آدم‌های تنها را معرفی می کند و می‌گوید که آدم‌های تنها، چون تنها هستند، زیادی حساسند و این حساسیت مانع از مشارکت اجتماعی آنها می‌شود. آدم‌های تنها بیشتر از دیگران نگران این هستند که دیگران آنها را چطور می‌بینند.

او در این کتاب حد نرمالی از تنهایی را نشان می‌دهد و بیان می‌کند که انزوا خوب نیست، اما خلوت چرا.

او می گوید: "آدم‌هایی که در انزوا می‌بالند، هیچ گاه یاد نمی‌گیرند خودشان را بشناسند و همچنین آن کسانی که در انزوا زندگی می‌کنند، قضاوت غلطی از خودشان دارند".

از اعتماد می‌گوید" تعمیم دادن بی اعتمادی به همه آدم‌های دور و بر یکی از مهم ترین شاخصه‌های تنهایی است".

در نهایت او معنای جالبی از بلوغ را ارائه می‌کند " بلوغ بیشتر از هر چیزی، توان تحمل تنهایی و انزواست".

امیدوارم ما هم به این سطح از بلوغ برسیم و میانه نرمالی از خلوت و تنهایی روشنگرانه را تجربه کنیم.

 

این کتاب از نشر گمان است.

امیدوارم از خواندنش لذت ببرید.